Vandaag is weer zo’n dag die anders is. Anders dan kort geleden ben ik nu geregeld alleen. Dat is niet erg, maar wel enorm wennen. Deze zondagmorgen werd ik alleen wakker, at ik alleen een boterhammetje, ging ik alleen hardlopen en kwam weer in een leeg huis terug. Echt een enorm contrast met mijn leven van drie maanden geleden. Geen druk gezin, altijd iemand thuis, veel aanspraak en met moeite tijd voor jezelf. De week dat mijn kinderen bij hun vader zijn is lastig voor me. Moeilijk om dit toe te geven, want ik heb immers alle tijd voor mezelf?! Maar feit is dat ik ze mis, zonder mijn twee…