-
Blog 3 jaar
Mijn blog is jarig en bestaat nu drie jaar. Hier ben ik trots op, maar vooral ook blij mee. Mijn weblog is mijn ‘kind’, manier van reflectie en overpeinzing, maar ook een steun. Uiteindelijk is alles wat ik schreef mijn biografie geworden, iets van ik vooraf niet had bedacht. Mijn blog is ontstaan, met een heldere vraagstelling, maar zonder doel. Het idee van mijn weblog was geboren na het zien van de film Julie & Julia. Ik vond het idee van een blog met een duidelijke vraagstelling zo mooi. Voor mij was het vooruitzicht van het volgen van een mindfulnesstraining een passende: ‘Van mind vol naar mindful?’ is zo ontstaan.…
-
Morgen is er weer een dag
Mijn lieve puberkinderen liggen (allebei!) weer in hun bedjes. Iets later dan gepland door de drukte in hun hoofden vanwege huiswerk, onzekerheden, vriendjes, vriendinnetjes, pijntjes, hockeytraining of het volle dagschema. Een van mijn kinderen stapte in bed en zei: “Ik kan voorlopig niet slapen, ik ben zó druk.” Ik lag juist op de grond wat yogaoefeningen te doen, dus ik zei: “Kóm, kom maar even bij mij liggen en rustig worden.” Na vijf minuutjes zo heerlijk saampjes op de grond vertoeven was de hartslag van mijn kind gedaald, de ademhaling rustiger en de gedachten bedaard. Samen luisteren naar elkaars ademhaling is een heel mindful gebeuren en bovendien lekker warm en…
-
Retraite Stil & Simpel
Mijn hart staat wijd open, de liefdevolle energie lijkt door mijn lichaam te vloeien. Mijn handen gloeien en mijn hart klopt snel. Een gevoel van gelukzaligheid maakt zich meester van mij. Jee, dit voelt goed. ‘Moge iedereen gelukkig zijn”, een voor mij terugkerende mettazin in de retraite. Als je van jezelf houdt is het gemakkelijker om van anderen te houden. Metta is liefde zonder eigenbelang. Metta kent geen voorkeur en stelt zich niet partijdig op. Karakteristiek voor metta is het gericht zijn op het welzijn van anderen. Maar metta is ook moeilijk, zo heb ik mogen ervaren. Onvoorwaardelijk een ander iets gunnen is niet altijd eenvoudig. ‘Moge jij gelukkig zijn’…
-
Vertrouwen
Mijn vertrouwen is terug en dat is heerlijk. Alles ervaar ik, fijn of niet fijn, maar ik voel me absoluut mens met veel momenten van genot. Sinds ik gevorderd ben met mijn mindfulnesstrainer opleiding lijkt het of er nog maar weinig aan mij voorbij gaat. Ik leef, ervaar en heb een grotere gevoeligheid ontwikkeld bij het onderscheiden van wat er van moment tot moment in mijn hoofd en lichaam gebeurt. En daar voel ik me goed bij. Knokken, mokken, balen, stressen, genieten, haasten, huilen, lachen, boosheid, verdriet, glunderen, rennen, zwijgen, kletsen, pijn, teleurstelling, frustratie, hulpeloosheid, kwetsbaarheid, euforie, flow, irritatie, enthousiasme, onzeker, standvastig, opwinding of teneergeslagen. En dan heb ik er een…
-
Gedachten
Vandaag was zo’n dag met veel ’tussendoor’ gedachten, zoals ik deze noem. Gedachten die maar doorgaan en malen in je hoofd, terwijl je er eigenlijk geen aandacht of tijd voor hebt. Van die gedachten die een loopje met je nemen of je zelfs uit lijken te lachen, omdat je er geen grip op krijgt. Toen ik vanmiddag thuis kwam en de deur achter mij dichttrok plofte ik op een traptrede. Ik kon geen kant meer op, zo moe was ik. De leegte in huis vloog mij aan, mijn kinderen en zelfs mijn twee knaagdiertjes waren bij hun papa. Terwijl ik de trap opliep naar boven voelde ik de tranen prikken…
-
Liefde
Liefde is het vermogen het gelijke bij het ongelijke waar te nemen – Theodor Adorno Vanmiddag zat ik bij mijn advocaatje, om een rechtszitting voor te bereiden. Voor mij een spanningsvolle gebeurtenis, waarvan ik letterlijk zweetoksels kreeg. Een gesprek over de scheidingsvoorwaarden waarbij mijn ex betrokken is. Althans, als het meezit ben ik eind maart na twee jaar gedoe pas officieel gescheiden van mijn huidige ‘echtgenoot.’ Heel lastig en best gek dat ik ooit tot in mijn tenen liefde voor hem heb gevoeld. Is liefde vergankelijk? Is het iets wat komt, een tijdje blijft en dan weer gaat? Moet je eerst dalen kennen in de liefde om de toppen te…
-
Nieuw
In januari ben ik meestal wat stilletjes. Misschien trek ik mij zelfs een beetje terug. Het is net of ik heimelijk een winterslaapje doe. De vrieskou doet mij beseffen dat er een nieuw jaar voor mij ligt. De kale winterstraten zien er hetzelfde uit als altijd, maar maken mij nu rustig, veel rustiger dan vorig jaar. Ik voel me vermoeid en zie een beetje bleekjes, maar ik straal en voel me gelukkig. Van binnen ben ik blij en sterk, zoveel sterker dan voorheen. Dit jaar wordt alles anders, ik voel het. Misschien omdat alles anders is in mijn leven tegenwoordig? Oud & Nieuw 2012 was voor mij een constatering van heel veel…
-
Van kikker naar zelfcompassie
Vanuit het niets dook dit plaatje op. Een kikker, dobberend op een lelieblad, groen, gezellig en ontspannen. Ik houd van googelen op onderwerp en klik dan graag op afbeeldingen. Tekst illustreer ik het liefst met een plaatje. Het zet de boodschap die ik wil overbrengen kracht bij. Ook ben ik erg visueel ingesteld, maar met mij vele anderen merkte ik vandaag. Internet is heel geschikt voor het overdragen van informatie. Alleen, er moet een plaatje bij. Mijn eigen post op Facebook zette mij aan het denken. Dit kwam door de positieve reacties die ik kreeg op de combinatie van dit plaatje met de tekst: ‘Meditatie is de kunst van het niets doen,…
-
Kerstmis
Kerstmis is veel voor mij: mooi, verwarrend, verdrietig, gezellig, knus en liefdevol. Verschillende betekenissen vlogen door mijn hoofd vandaag. Een boel emoties kwamen voorbij, terwijl ik rustig genoot van echt een heerlijk kerstdiner. De tegenstrijdigheid in mijn leven zie ik terug in Kerstmis. Het doet me wat, het raakt me. Ik zie kerst als een moment van bezinning, een gelegenheid voor rust en aandacht voor elkaar. Gek genoeg kan het me eigenlijk ook gestolen worden, al dat gedoe daar houd ik niet van. Ik wil graag mezelf kunnen zijn en daar hoort opsmuk of uitbundigheid niet bij. Toch merkte ik vandaag weer dat dit gevoel van thuis zijn bij jezelf…
-
Dubbel
Een heerlijke week is weer voorbij. Een week van oprechte aandacht voor elkaar, lekker eten en rust. Een week van luisteren, kletsen en gewoon samen zijn. Keutelen op de bank is voldoende, als de liefde oké is en het gesprek er ook mag zijn. Maar verdorie, wat is dat moeilijk op die zondagavond. Het blijft toch lastig, ook na een jaar nog. De wisselavond is lastig in je hoofd, het is eigenlijk teveel. In twee uur tijd omschakelen van de ene situatie naar de andere vraagt om de nodige flexibiliteit en aanpassing. Ik ben het me bewust dat het een moment is wat aandacht nodig heeft, voor alle partijen. Het…