gedicht
-
Gedachtendans
♥ Rust zacht lieve mam In gedachten Kunnen we dansen Met wie je was Met wie je blijft Gedachtendansen Hoe mooi is dat? Altijd waren we samen In onze gedachten Hoe moet dat nu? Uitbundig dansen Met gedachten Dat doe ik nu alleen Maar je bent er toch Met al je prachtige Zorgzame, kritische En warme gedachten In mijn hoofd leven ze Op zoek naar een weg Dansend met mijn eigen gedachten, en die van jou Gekke gedachten Kom op, we gaan gewoon! Blije gedachten Kijk wat een prachtige vogel! Zorgelijke gedachten Hoe moet dat nou verder? Kritische gedachten Snij je wel de bloemen af? Sombere gedachten Ik voel me…
-
Dodenherdenking
🕊 onze vrijheid nu in stilte en isolatie is groter dan toen dat je niet vergeet wat er hier en nu is we zijn nog samen in vredige isolatie op afstand dichtbij 🌿 🕊 🌿 #4meiherdenking
-
ZZP :-)
als je mij eventjes duwt en het windje zit mee dan word ik 100% ZZP mijn paadje rolt zich uit ik loop zacht en kijk ernaar zeg, vind alleen ik dit raar? een pad vol vertrouwen van lieve mensen om mij heen en twijfel, dat heeft er maar een dus, zeg gekke dame neem ‘onzeker’ met je mee dan wordt je zeker 100% ZZP
-
Het niet
soms wil je hard rennen voor dingen die zo zijn en dan soms nog sneller op de vlucht voor pijn eigenlijk weet je best het helpt gewoon niet ook in snelheid, word je gevolgd door verdriet en soms in rustig zitten het er gewoon laten zijn kun je het even pakken die akelig pijnlijke pijn de tranen willen dan hun weg naar het niet dat pad vol vertraging lijkt op eeuwig verdriet maar uit die stille tranen ontstaat een mooie vonk heel subtiel verschijnt het zonder opzichtig gepronk de vonk verlicht de weg met alle dingen die zo zijn stuk voor stuk aan de kant waar de pijn, pijn mag zijn
-
Dansen bij maanlicht
Yoda heeft een vriendinnetje zo’n lief klein koninginnetje samen keuvelen ze bovenop mijn dak de maan laat hun blikken zien blij en uitdagend naar elkaar vriendelijk nemen ze ruimte en zitten fijn op hun gemak samen rennen ze bovenop mijn dak het is dansen bij maanlicht vol prilheid en puur zwarte voetstapjes in stilte gevolgd door zachte witte samen dartelen ze bovenop mijn dak
-
Draadje
de rug blijft recht het hoofd trots erop een glimlach zo zacht het gevoel vaak top dat subtiele draadje die je grof niet ziet slingert en kruipt de weg van verdriet de draad zonder eind het verdriet in een prop nu ligt de weg stil met de emotie erop