Het niet

soms wil je hard rennen
voor dingen die zo zijn
en dan soms nog sneller
op de vlucht voor pijn

eigenlijk weet je best
het helpt gewoon niet
ook in snelheid, word
je gevolgd door verdriet

en soms in rustig zitten
het er gewoon laten zijn
kun je het even pakken
die akelig pijnlijke pijn

de tranen willen dan
hun weg naar het niet
dat pad vol vertraging
lijkt op eeuwig verdriet

maar uit die stille tranen
ontstaat een mooie vonk
heel subtiel verschijnt het
zonder opzichtig gepronk

de vonk verlicht de weg
met alle dingen die zo zijn
stuk voor stuk aan de kant
waar de pijn, pijn mag zijn