-
Hello?
‘Hello, can you hear me?’ Nou Adele, je laat me schrikken. Maar ik hoor je en tegelijkertijd ook mijzelf. Soms triggert iets een emotie. Het maakt je wakker en schudt je door elkaar. Hé hallo! Wat voel je eigenlijk? Adele deed dit zojuist met mij. Heel even keek ik mijn zorgen recht in de ogen. Ik zag ze en voelde ze in mijn hele lichaam. Ik kromp ineen en verstijfde. Het afruimen van de tafel was ineens niet meer belangrijk en ik besloot erbij te gaan zitten. Bij dat overweldigende, kwetsbare gevoel. Kom maar op, dacht ik. Dit zit me al een poosje dwars. Cognitief weet ik donders goed waar het over…
-
Het niet
soms wil je hard rennen voor dingen die zo zijn en dan soms nog sneller op de vlucht voor pijn eigenlijk weet je best het helpt gewoon niet ook in snelheid, word je gevolgd door verdriet en soms in rustig zitten het er gewoon laten zijn kun je het even pakken die akelig pijnlijke pijn de tranen willen dan hun weg naar het niet dat pad vol vertraging lijkt op eeuwig verdriet maar uit die stille tranen ontstaat een mooie vonk heel subtiel verschijnt het zonder opzichtig gepronk de vonk verlicht de weg met alle dingen die zo zijn stuk voor stuk aan de kant waar de pijn, pijn mag zijn
-
Op verdriet
Zoals je danst op een koord, zo kun je ook zitten op je verdriet? Is er een einde aan verdriet? Of kan je verdriet gewoon op zijn? Ik geloof van wel. Als die vreselijk golf van pijn maar doorgaat, jarenlang, dan is het gewoon een keertje op. Gisteravond had ik een privégesprek met mijn Zen lerares. Ik vertelde over de grens die ik opmerkte bij mijzelf ten aanzien van verdriet. De tranen rolden over mijn wangen, toen ik dit zei. Van verdriet, maar ook van blijdschap, want ik had iets moois ontdekt. Zoveel verdriet is een opening naar geluk. En verdriet en geluk kan je naast elkaar ervaren, dit mag…
-
Tegenbeweging
‘Het doel van het leven is volgens mij keihard genieten, terwijl je ondertussen leert van het vallen, opstaan en weer doorgaan’ zei ik tegen mijn puberdochter die een beetje in de put zit. Door haar dacht ik weer na over mijn eigen leven, maar ook over dat van anderen. Over hoe het kan dat wij volwassenen ons eigenlijk niet als volwassenen gedragen op emotioneel vlak. Over hoe het kan dat het voorbeeld wat kinderen geregeld hebben niet klopt. Ook over hoe het kan dat wij vaak onbewust een tegenbeweging maken van waar feitelijk het omgekeerde nodig is. Angst duwen we weg, tegenslag mag er niet zijn, voor een rot gevoel…
-
Dag huis
Een scheiding is geen mindful gebeuren. Het proces haalt je terug naar het verleden, confronteert je met stress in het heden en laat je veel zorgen maken over de toekomst. Scheiden is niet goed voor je, het doet pijn en maakt je verdrietig. Maar dit hoort er wel bij, als je de beslissing neemt om uit elkaar te gaan. In alle stilte ging vandaag een belangrijk moment voor mij voorbij. De overdracht van het huis waar ik acht jaar woonde met mijn -toen nog- gezin heeft plaats gevonden. Een grote stap in de afronding van mijn scheidingsproces. Weer een echte joepie waard, hoewel ik dit nog niet zo voel eigenlijk.…
-
Hart
op dagen van boosheid verdriet en veel kou is je hart onvindbaar en lijkt niet meer bij jou door kilte omsloten ver weg van jezelf is hij zoek in een kring vol grote gedachten een warme glimlach vindt hem soms daar waar de pijn zacht is en dat voelt heel raar als een betovering voel je ineens de wrok de liefdevolle glimlach vindt je hart in een schok het stralen is prachtig en verzacht ook de pijn daar is hij dan weer jouw hart mag er zijn
-
Lief kind
als je maar zou zeggen dat doe ik, dat beloof ik ik kom echt weer bij jou en ook misschien nog mama, ik hou van jou dan kon ik berusten in wat er nu steeds is onmacht en verdriet omdat jij, lief kind, mij nu liever even niet ziet je hoofd vol gedachten teleurstelling en pijn ook jij had verwacht dat het anders zou zijn scheiden gaat niet zacht in de war in een leven vol verandering en mist hou vol jij mooie bloem mijn pure geloof heb je ik wacht altijd op je zoen
-
Pijn & zijn
soms doet pijn zoveel pijn dat je het gewoon moet laten zijn de tranenboodschap een rug vol pijn die slechte nachtrust alles mag er zijn teneergeslagen en vol puur verdriet zo boos van onmacht dat je niet helder ziet vast dat je dan morgen ineens vol vertrouwen en zonder alle zorgen weer een lichtpuntje ziet soms doet pijn zoveel pijn dat je het gewoon even moet laten zijn
-
Gedachten
Vandaag was zo’n dag met veel ’tussendoor’ gedachten, zoals ik deze noem. Gedachten die maar doorgaan en malen in je hoofd, terwijl je er eigenlijk geen aandacht of tijd voor hebt. Van die gedachten die een loopje met je nemen of je zelfs uit lijken te lachen, omdat je er geen grip op krijgt. Toen ik vanmiddag thuis kwam en de deur achter mij dichttrok plofte ik op een traptrede. Ik kon geen kant meer op, zo moe was ik. De leegte in huis vloog mij aan, mijn kinderen en zelfs mijn twee knaagdiertjes waren bij hun papa. Terwijl ik de trap opliep naar boven voelde ik de tranen prikken…
-
Over voelen
Mijn gevoel is weer terug in vol ornaat. Mijn emoties ervaar ik volledig, net als de lichamelijke sensaties die zij oproepen. Zie ik iemand huilen, dan schiet ik vol. Ben ik blij, dan voel ik me super vrolijk en gelukkig en straal dat ook uit. Ik voel het in mijn buik als ik verdrietig ben. Ik merk het aan mijn nekspieren als ik pieker. Mijn kaken klemmen strak op elkaar als ik boos ben. De uitdrukking in mijn gezicht is hard als ik een vol hoofd heb. Mijn onderrug doet zeer als ik in de stress schiet. Ik proef goed als ik rustig ben en ga keihard zingen als ik…