Dag huis

Een scheiding is geen mindful gebeuren. Het proces haalt je terug naar het verleden, confronteert je met stress in het heden en laat je veel zorgen maken over de toekomst. Scheiden is niet goed voor je, het doet pijn en maakt je verdrietig. Maar dit hoort er wel bij, als je de beslissing neemt om uit elkaar te gaan.

In alle stilte ging vandaag een belangrijk moment voor mij voorbij. De overdracht van het huis waar ik acht jaar woonde met mijn -toen nog- gezin heeft plaats gevonden. Een grote stap in de afronding van mijn scheidingsproces. Weer een echte joepie waard, hoewel ik dit nog niet zo voel eigenlijk. Ik tril nog een beetje na van een vakantieweek thuis vol heen en weer gemail met advocaat, ex en notaris. Misschien eerst wat tranen laten om daarna plek te hebben voor een brede glimlach.

Ik had het graag samen met ex echtgenoot aan één tafel af willen ronden, maar dat was helaas niet meer mogelijk. Ons contact is er niet beter op geworden. Dat vind ik rot, vooral voor de kinderen. Gelukkig blijven zij wel om de week bij hun vader in het huis wonen. Dat voelt vertrouwd voor ze, dat is fijn.

Nu nog één stap te gaan en die gaat zeer waarschijnlijk volgende week genomen worden. Zou het dan eindelijk, na bijna tweeëneenhalf jaar helemaal afgerond zijn? Ik hoop het zo, want ik gun ons alle vier een nieuwe start komend schooljaar. Ook droom ik steeds vaker van een leven zonder scheidingsperikelen. Lijkt me echt veel beter. Duimen!