Nieuwsgierig

Mijn weg is al een poosje leren, ervaren en leren. In een best snel tempo ben ik zoveel nieuws te weten gekomen. Over mijzelf, dierbaren, anderen, de wereld. Maar ook over feiten en regels, die hier tussendoor hun weg banen. Waar ik volop van geniet is mijn kennis van het functioneren van de menselijke geest. Noodgedwongen door mijn situatie van de afgelopen jaren, ben ik verder gekomen. Een stap verder op mijn weg. Waar zal die uitkomen? Ik ben vreselijk nieuwsgierig.

Alles wat erop je afkomt, geeft je een keuze. Iets wat je niet altijd ziet of ervaart, maar toch is het er. Je kunt besluiten om je ervaringen te gebruiken als onderzoek, als studieobject om iets te weten te komen. Iets over jezelf, over je reacties, je neigingen, je tegenbewegingen. Ik stel mezelf vaak vragen. Wat gebeurt er precies? Wat hoor ik als ik goed luister? Welk gevoel heb ik erbij? Wat zie ik precies? Welke gedachten en emoties roepen dit bij mij op?

Sinds ik weet hoe mijn automatische piloot werkt, kan ik er geregeld uitstappen. Dan kom ik op het terrein van zijn en niet van doen, doen, doen. Dit voelt echt oké en een beetje bevrijdend. Maar het lukt niet altijd. Er zijn van die dagen dat ik gewoon gá, snel en zonder al teveel na te denken. Van het ene moment in het andere, om vervolgens moe en uitgeput op de bank te ploffen ’s avonds.

Om je bewust te zijn van alles wat je ervaart en wat erom je heen gebeurt moet je nu en dan stoppen. Even niet doen, maar stoppen, kijken en van daaruit weer verder gaan. Dat scheelt zoveel stress! Vanuit jezelf, dichtbij jezelf kun je bijna alles bewust tegemoet treden. Het helpt ook nog als je dit nieuwsgierig en met vriendelijkheid doet.

Ik merk aan mijzelf dat ik heel veel wil leren. Misschien wel tot ergernis van anderen. Toch voelt het voor mij heel natuurlijk. Vrijwel direct na mijn studie werd ik moeder, een bewuste keuze. Ik voelde dat mijn lichaam er klaar voor was op mijn 27ste. Het moederschap is voor mij het belangrijkste in mijn leven. Iets waar ik trots op ben.

Zou ik dan nu aan het inhalen zijn? Ik weet het niet, het maakt ook niet uit. Ik geniet van mijn nieuwsgierigheid naar alles op de weg. Soms is dit genieten en plezier, soms pijn en verdriet. En deze laatste is wel een hele goede leerschool. Verdriet doet zoveel pijn, dat je erin moet duiken om een uitweg te vinden. Een opening verkennen, waarin je kunt herstellen om van daaruit weer verder te gaan.

Nieuwsgierig ben ik, echt enorm. Zoveel vragen zijn er in mijn bol en veel antwoorden zoek ik nog. Hoe heerlijk eigenlijk! Misschien komt het wel door de niet vertrouwde situatie waarin ik zit sinds mijn scheiding. Alles waarvan ik dacht dat het zeker was in mijn leven was ineens weg: mijn huis, mijn baan en mijn kinderen zag ik de helft minder. De toekomst vind ik ook best spannend. Hoe zit ik erbij straks, waar, met kinderen, een partner of alleen?

Toch vertrouw ik op mijn nieuwsgierigheid. Ik mag verder door te leren en ervaren en dit voelt echt goed! Los van mijn sneltreinvaart ervaringen van de afgelopen tijd, duik ik ook al een poosje in de studieboeken. Dit zie ik als een grote luxe, waar ik enorm van geniet. Het brengt me iets, het prikkelt me. Tja, de nieuwsgierigheid.