Toekomstgedachten

Soms is het net of je er bent, in de toekomst. Niet in gedachten, maar gewoon echt. De toekomst kan je volledig in beslag nemen, en dan vooral de negatieve versie ervan. Zo mis je zomaar een groot deel van je dag. D’as toch niet de bedoeling van de dag?

Mijmeren over een fijne vakantie, plannen maken voor een nieuwe sport, je verheugen op een mooi feest, uitkijken naar een opleiding, een heerlijk huis in de toekomst of gewoon een gezellig samenzijn met dierbaren? Allemaal mooie vooruitzichten waar je gedachten bij kunnen zijn. Eraan denken geeft je alleen al een goed gevoel. Misschien klopt je hart dan wat sneller, verschijnt je glimlach, ga je vreselijk springen of wil je er gewoon direct over praten met iemand.

Het gekke van die positieve gedachten is, dat ze ook zo weer verdwenen zijn. Heel even geven ze je een gevoel van toekomstmuziek of het lopen over luchtige wolkjes. Het lijkt ook of uit de ene zalige gedachte de andere vanzelf verschijnt. En toch, toch zijn het enkel gedachten. Je weet nooit of het zo fijn zal zijn als je denkt. Of dat er, terwijl je die fijne gedachten hebt, misschien iets heel anders op de pad komt. ‘Het leven is wat je overkomt, terwijl je bezig bent met het maken van andere plannen.’ Een mooie zin, met een akelige waarheid. Gelukkig zijn fijne gedachten fijne gedachten. Ik merk ze op als ik ze heb en geniet er dan van!

En dan de donkere wolken, van die zware, grote jongens. Oh, wat zijn ze hardnekkig. Ik heb zelf weer mogen ervaren hoe ze je mee willen nemen. Het contract op mijn werk wordt zo goed als zeker over twee maanden beëindigd, vanwege de transitie jeugdzorg. Dat doet echt pijn en zorgt voor een uitgebreid scala aan negatieve gedachten. Akelige toekomstgedachten brengen je naar een plek hier ver vandaan, waar dat dan ook mag zijn. In elk geval niet in het hier en nu, maar eerder naar een wereld vol gedachten van het type piekeren, plannen, zorgen en angsten. Naar een eigen plek, waar het niet fijn is en waar je niet zomaar wegkomt.

Het meditatiekussen helpt mij, om op te merken wat de aard is van mijn gedachten en wat ze met mij doen. Ik benoem voor mezelf de kwaliteit ervan. Zijn ze mild, een beetje erg, akelig of alles overheersend? Welke gedachten zijn erg aanwezig? En wat doen ze met met mij? Het bijzondere is, dat als ik mijn gedachten zonder oordeel observeer, ze eerst wat lijken toe te nemen in hevigheid. Help, bij donkere gedachten ren ik dan echt het liefste weg. Maar als ik dan toch blijf zitten, komt uiteindelijk vertrouwen om de hoek kijken. Het vertrouwen wat ik nu heb gekregen door mindfulness: ook dit gaat weer voorbij. Als ik gedachten laat komen en ik kijk ernaar zonder erin mee te gaan, dan verdwijnen ze weer. Dit geldt voor álle gedachten, de fijne, de pijnlijke, de pieker- en plangedachten.

Weet je wat voor lekker gevoel dat is? Als je overspoeld wordt door akelige gedachten, die je lekker laat voor wat ze zijn? Het is een mooi en intensief proces van opmerken, verkennen, benoemen en weer laten gaan. Alleen soms even niet.

Mindfulness is geen toverkunst of medicijn. Soms zijn die stomme toekomstgedachten zo eng dat ze je niet loslaten. Als een grote golf komen ze opzetten, om vervolgens je volledig te overspoelen. En dan kun je maar een ding, voelen hoe het is. Bang zijn door je angstige toekomstgedachten, pijn voelen door verdrietige gedachten of een diepe frons in je voorhoofd hebben van de piekergedachten. Voelen hoe het is, is ook oké. Blijf er dan even bij, nieuwsgierig, maar ga er niet van weg. Sta het jezelf toe om te voelen wat je ervaart. En als je ineens een kleine opening ziet die, geloof me, altijd weer, maar bijna onopgemerkt opkomt? Duik erin en verken het. Zeker dat je ziet dat in iedere toekomstgedachte een klein toekomstmuziekje zit.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *