Depressie

Mindful Podium
Michelle Toby
27 mei 2019

“De tranen rollen over mijn wangen, ik ren de deur uit richting het veld hier in de buurt. Ik ren en ren en voel paniek in me. Ik moet naar het veld toe, zo snel als ik kan. Hijgend sta ik bij de brug, ik heb het gered, ik ben er, het is me gelukt. Ik loop over de brug het veld in en kijk naar de grond, tranen rollen maar door en ik snik luid. Ik loop en loop en loop. Mijn hoofd tolt en ik voel me zo ellendig. Ik blijf doorlopen net zo lang tot ik voor dat ik rustiger word. Langzaam komt mijn hoofd omhoog, ik voel de energie uit me stromen, ik ben kapot. Heel rustig loop ik terug, nog een klein stukje dan kan ik eindelijk zitten. Ik zie in de verte “mijn” bankje al staan. Ik voel me steeds rustiger worden en ga zitten, eindelijk is mijn hoofd leeg. De tranen zijn opgedroogd en er daalt een rust over me neer. Ik hoor de vogels boven me en kijk naar het water voor me. De paniek is weg en ik voel eindelijk weer rust…“

Ruim een half jaar geleden viel ik met mijn hoofd tegen een stoepje, ik kwam uiteindelijk thuis te zitten maandenlang en raakte in een depressie. Het is doodeng om de grond onder je weg te voelen zakken elke keer weer en jezelf volledig kwijt te raken voor je gevoel. Door te schrijven en te reflecteren kwam ik heel langzaam tot inzichten. Ik ontdekte hoe fijn het was om de natuur in te gaan en gewoon te zijn. Geen mensen om me heen te hebben en helemaal alleen tot rust te komen. Iets wat ik al lange tijd niet meer kon. Alleen zijn en niks doen vond ik het ergste wat er was. Ik hervond mezelf heel langzaam weer terug, stapje voor stapje ging ik vooruit. Er kwam een hond waar ik vele uren mee wandel en ik vond rust in meditatie en mindfulness. Dingen die ik altijd verafschuwde en niets mee te maken wilde hebben omdat ik er niet aan moest denken om rustig te moeten zitten. Het heeft mij mijn leven teruggegeven, omdat ik nu eindelijk weet hoe ik ermee om moet gaan. Dalen zijn er nog steeds, soms zink ik echt weer even weg, maar ik weet nu wat ik kan doen en ik zink niet meer zo diep. Ik neem zoveel meer tijd voor mezelf en zoek rust elke dag weer. Een beter medicijn bestaat er niet…