Natural Doing
Mindful Podium
Kees Peters
16 juni 2019
Ik voelde me beMIND door tibetaanse kloosterlingen toen ik begin jaren ‘90 door Ladakh reisde en vele boeddhistische kloosters bezocht. Ik kreeg van hun een waarachtig natuurlijk support om te zijn wie ik ben: just natural doing…..! Later werd ik uitgenodigd om één maand lang op te trekken met een groep jong-volwassen monniken om hun te laten ervaren wat klanken kunnen doen bij innerlijk onderzoek. Deze periode was niet makkelijk, niet voor mij, maar ook niet voor hun. We konden elkaar niet altijd openhartig ontmoeten. Waarschijnlijk omdat hun geschiedenis anders was dan mijn westerse opvoeding en scholing. Onze natural-doing was verschillend. We botsten af en toe. Omdat de abt van het klooster op reis was voor lezingen had ik regelmatig telefonisch overleg met hem over de moeilijke omgang tussen de monniken en mij. Mobieltjes waren er nog niet en het woord mindfulness werd nog niet gebruikt.
Ik kwam in conflict met de abt en voelde me erg onhandig en eenzaam alleen. Ook omdat de leringen die ik in Nederland had ontvangen van vele boeddhistische leraren helemaal niet beschikbaar waren voor de monniken in India. Zomaar in en uitlopen bij een bibliotheek was niet mogelijk voor hun. Ze waren niet gewend dat een westers iemand kennis had over boeddhisme en over natuurwetenschap. Iets simpels: ze hadden bijvoorbeeld géén idee dat het regenwater van de oceanen kwam en via de regen in de Himalaya weer terugstroomde naar de zee via rivieren. Een cyclisch gebeuren dus. Ik had toen niet in de gaten dat ik waarschijnlijk de positie had ingenomen van de abt. Ook had ik de positie van leraar die hun invoelend ándere waarneming niet voldoende kon inschatten.
Ruim 25 jaar later leer ik nog steeds om af te stemmen in mijn contacten met anderen. Wát betekenen mijn woorden voor de ander? Hoe ontvang ik hun woorden, hun klanken? Welke waarde heeft ‘t als er spannings-verschil is of menings-verschil? Wát is mijn cyclische uitwisseling met een ander? En…hoe klinken wij samen? Ondertussen is het woord mindfulness in gebruik gekomen. En…ik vind het erg mooi dat een boeddhistische leraar z’n hand op z’n hart legt wanneer hij/zij het woord mind gebruikt. Ik voel me beMIND door deze harte-mind en kan daarmee in natural-doing zijn.