Baf, daar ben je
Zo is het nu. Mijn donkere haren worden prachtig grijswit en de eerste rimpels laten zich zien. Ik laat het, want ik houd van meestribbelen met het leven. En ik ben ervan gaan houden, van mijn lichte manen. De rimpels oefen ik nog mee. Zo is het nu, dit ben ik in Frankrijk, vastgelegd met een selfie. Ik voel me gelukkig, trots, sterk, maar ook moe. Een jaar na een grote zakelijke stap met veel werk. Een jaar nadat ik 50 jaar werd.
En wat voor een jaar kreeg ik! Net als bij jou kwam corona hier voorbij, waardoor de wereld zachtjes tot stilstand kwam. Ik vergeleek het met een dag vol sneeuw. Zo’n dag waarop niets meer gaat zoals het altijd ging. Er kwam vertraging, vereenvoudiging en minder keuze in je dag. De automatische piloot kwam tot stilstand en je was je ineens bewust van het huidige moment. Corona, de slimmerd, was in staat om ons dagelijks leven even stil te leggen. Dit heb ik niet eerder meegemaakt dan na een dik, heel dik pak sneeuw. Glinsterende sneeuw met een prachtige boodschap. Baf, daar ben je dan in je leven. Hoe heb jij dit ervaren?
Ik houd ervan. Voor mij was de keerzijde van onze eerste 1,5 jaar corona een grote oefening in mindfulness. En daar deed ik al aan. Mijn burnout bracht mij jaren geleden tot stilstand, waarna ik nooit meer in hetzelfde tempo verder kon gaan. Corona heeft veel mensen datgene gebracht wat ik al eerder heb ervaren. Niet meer verder kunnen, niets meer als hetzelfde ervaren en alles wat zeker was ineens als onzeker ervaren. Er zijn veel mensen die dit noodgedwongen ook hebben ervaren. Soms nog voor corona hebben zij al geleerd om tot stilstand te komen in een wereld die maar doorgaat. Baf, daar ben je dan in je leven. Maar als je veel van wat je overkomt kunt zien als zachte, wijze sneeuwvlokjes met een boodschap, dan is het goed. Of wat draaglijker, misschien wat lichter. In elke harde sneeuwbonk zit een klein vlokje vol goede intenties en zelfs liefde. Je hoeft je er alleen maar voor te openen. In je hoofd dan hè? Een grote oefening in compassie.
Vanbinnen voelt het bij mij oké, meestal eigenlijk super fijn. Ik ben optimistisch van aard, een harde werker en ik versta al een poosje de kunst om in het nu te zijn. Daar is het heerlijk! Mijn hoofd houdt van denken en ratelen en mijn prikkelgevoeligheid is groot. Ik moet er wel voor oefenen om niet automatisch verder weg te zijn. Elke dag oefenen om de herrie in mijn hoofd en lijf te kalmeren. Zo zie ik wat sneller de liefde in dingen en mag ik verzachten in plaats van verharden of verstarren. Verzachten en tot rust komen in de wrange kronkels van het leven gaat me steeds beter af. Baf! Zou dat de 50+ wijsheid zijn?
Ik gun het jou ook. Het hier en nu is fijn. Kom je ook? Dan zien we morgen wel weer verder.