Luisteren naar het seizoen

Zaadjes planten, water geven, geduld beoefenen. Zonder te weten wanneer ze opkomen zijn ze daar ineens: prachtige, fragiele en frisse steeltjes. Wankel groeien ze de wereld in, maar ook krachtig en sterk, van plan om te overwinnen en uit te groeien tot iets moois. De natuur is ingesteld op leven en overleven.

De natuur vind ik hoopgevend, ze staat telkens weer op. Meestal ontluikt ze weer tot iets prachtigs na een periode van verval en rust. Als ik naar de groeiende knoppen in de bomen en planten kijk, dan ben ik gelukkig. Het herinnert mij ernaar hoe het eigenlijk moet, hoe ik als mens mag leven. Maar het herinnert me er ook aan hoe het gewoon gaat in dit leven. Het doorduwen, flink zijn en telkens maar doorgaan is niet nodig, het is enkel een oude gewoonte. En geen ondersteunende gewoonte.

🌱 Wat heeft jouw energie nu nodig? Doe het!
🌱 Vertrouw op verandering, het vraagt geduld
🌱 Kun je iets liefdevol vasthouden? (loslaten)

Waarom vragen wij de natuur om zich aan ons aan te passen? Hoe kan het dat we zijn verleerd om rustig te luisteren? De seizoenen in de natuur leven ons voor, we mogen ervan leren. Het helpt wanneer je je openstelt voor de bewegingen die voelbaar zijn in je dag. Wat is er nu? Waar zit het verzet? Wat wil je liever niet zien of accepteren? Waar wil je al helemaal niet bij stilstaan, uit angst om niet meer uit je bed te komen? Je voelt het ongetwijfeld in je lichaam. Luister maar… dat helpt.

Ontspannen en tot rust komen gebeurt pas wanneer we ons overgeven. Niet telkens maar proberen om de dagelijkse dingen te controleren of te sturen. Het zit in onze natuur als mens om dit te kunnen. Waar zijn we dit kwijtgeraakt? Gelukkig kunnen we het nog steeds. Leven en overleven, op onze eigen beschaafde manier. Met respect voor de natuur, voor andere mensen om je heen en voor jezelf als kwetsbaar mens.

Moed is ook een vaardigheid die we hierbij mogen ontwikkelen. Door het te doen, door die stap te nemen, door de pijn die je ervaart te benoemen voor jezelf. Door deze pijn misschien ook wel te delen met de mensen om je heen. Dat voelt als een warme deken, een veilige en beschermende deken die we soms allemaal nodig hebben. Moed opent een deur naar aanvaarding en heling, waardoor de deken uiteindelijk opzij gelegd mag worden. Hij is enkel nog nodig voor behaaglijk comfort, waar we vaak in eerste instantie naar op zoek zijn.

Mijn persoonlijk leven vraagt op dit moment een verdrietig afscheid, en mijn werkleven vraagt veel energie in de laatste transitiefase. Dit vraagt ook voor mij om luisteren, liefdevol luisteren naar wat nu wijs en compassievol is. Ook ik probeer te luisteren naar het seizoen en ga wat al vorm heeft mooi maken!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *