Mentale vrijheid

De menselijke geest is gemaakt om vrij te zijn, daar ben ik van overtuigd. In essentie is ieder mens in staat om zijn eigen keuzes te maken en zijn waarden te bepalen. Helaas zijn het de vaak de factoren van buitenaf die afbreuk doen aan mentale vrijheid. Maar ook interne factoren belemmeren vaak een geestelijk vrij functioneren.

Enfin, hier zijn genoeg theorieën van bekend en er is al veel over geschreven. Ik ben geen deskundige, maar wel geboeid door dit onderwerp. Ik ben zelf jarenlang de dupe geweest van ingeperkte emotionele vrijheid door een ander.

En waarom ben ik daar de dupe van geweest? Dat zegt toch iets over mij. Mijn onzekerheid, goedgelovigheid, faalangst en perfectionistische natuur hebben mij in de weg gestaan. Het vertrouwen in mijzelf was ik verloren. Ik zou het kunnen omschrijven als gevangen zitten in jezelf. Iets wat ik nu weet en daardoor ook zie bij heel veel anderen.

Gevangen zitten in jezelf en daardoor niet vrij zijn. Niet in staat zijn om je leven de wending te geven die je eigenlijk wil. Leven op de automatische piloot, gewoon omdat het vertrouwd is en veilig.

Wat ben ik blij dat de noodzaak er was, mijn burnout, en dat ik hiermee serieus aan de slag ben gegaan. Wat ben ik blij dat ik een nieuw bewustzijn heb verworven en daardoor anders in het leven sta. Wat ben ik blij dat ik iets aan de externe factoren heb gedaan, die mij kapot aan het maken waren.

Mijn weegschaal heb ik uit de kast getrokken en nu gooi ik alles erop!! Mijn waardebepalingen maak ik  opnieuw, mijn eigen waardebepalingen. Oh, wat voelt dat lekker en oh, wat doet mijn motortje het er goed op. Mijn geest is weer vrij en ik laat niets of niemand dit meer afpakken.

3 reacties

  • Nicky

    Ik lees je blogs door en het is een feest van herkenning. De achtbaan aan gevoelens als je jezelf emotioneel kwijt bent geraakt en je je weer met jezelf gaat verbinden. Verbinding met jezelf geeft vertrouwen. En vertrouwen geeft licht. Licht geeft lucht. En lucht geeft vrijheid. Aan het leven.
    Ik heb bij mezelf zoveel mooie (en natuurlijk ook de minder mooie) dingen van mezelf herontdekt, en nadat ik er een tijd hard voor ben weggelopen (ik bleef in mijn hoofd en mijn irreele rechtvaardigheidsgevoel zitten) heb ik tijd genomen om aandacht te (leren) geven aan mijn lijf en gevoelens. Ik heb gemerkt dat als je de moeite neemt om stil te staan en te zijn, je het leven zoveel meer waarde geeft.
    Ik weet nu dat ik de pijn kan en wil doorleven omdat dat bij het leven hoort, maar ik wil ook willen genieten omdat dit ook bij het leven hoort.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *