Hoe is het nu?

‘Hoe is het nu?’ Een vraag die ik vaak stel aan mijn deelnemers, maar ook aan mijzelf. ‘Wat ervaar je op dit moment?’ ‘Is er een bepaalde stemming of emotie op de voorgrond aanwezig?’ Ik dacht ineens aan de titel van dit blog. ‘Mindful m’n leven op de rit’ bestaat nu al 5 jaar en met 128 blogberichten heb ik aardig wat geschreven. Als ik teruglees, dan weet ik helemaal hoe het nu met mij is. Het gaat gewoon mega goed!

Loslaten, afscheid nemen en verdriet proef ik tussen alle blogregels door, maar ook nieuw geluk, persoonlijke ontwikkeling en een grote persoonlijke groei. Alle tegenslag die ik heb ervaren, waar ik doorheen moest, heeft me heel sterk gemaakt. Ik zei laatst tegen iemand dat ik niet meer kapot te krijgen ben. De dagen die ik een paar jaar geleden huilend doorbracht, echt huilen zonder stoppen, zijn voorbij. Elke traan heeft me sterker gemaakt en een boodschap meegegeven. Je kunt het!

En hoe is het dan op dit moment? Emoties, problemen en beren op de weg zijn er natuurlijk nog steeds. Soms grijpt het me vast, soms veel minder. Soms pieker ik en dat laat ik mindful gebeuren. Soms droom ik en ook dat mag er zijn. Soms huil ik en dat lucht echt op. Minder vaak ben ik boos, dat is misschien een dingetje. Wegduiken voor wat ik lastig vind, dat doe ik vaak automatisch. Mopperen als er te mopperen valt kan ik als de beste. Ik ben wel blij dat de heftigheid en ook de storm aan emoties er nu niet is. Maar ik realiseer me heel sterk, dat ik niet weet wat morgen brengt.

Komt ze weer met dat nu? Ja, want ik lijk er omheen te schrijven. Nu op dit moment ben ik moe, voel ik me rustig, redelijk ontspannen en happy. Ik zit tevreden op de bank, met een glaasje wijn en een vreselijk lief zacht katertje op mijn schoot. Sinds kort banjert hij heerlijk door mijn huis.

En welke stemming is op de voorgrond aanwezig? Ik voel me blij en tevreden. Gewoon op de bank in mijn heerlijke nieuwe huis. Mijn stemming wordt steeds vaker bepaald door wat er nu is, en niet meer door wat er gisteren was, of eergisteren of de week daarvoor. Heel bewust besef ik wat van waarde is in mijn leven, maar de vergankelijkheid van alles heb ik scherp. Dus wil ik zoveel mogelijk nu meemaken. De vraag ‘Hoe is het nu?’ herinnert mij hier telkens weer aan. Of het nu licht werpt op iets fijns of iets wat niet zo fijn is, morgen stel ik hem weer!