Vermoeidheid

De vermoeidheid sloeg genadeloos toe, nadat ik de deur van mijn oude huis voorgoed dichttrok. Moe, moe, moe, echt te moe om iets groots te ondernemen. De dagelijkse dingen lukken, maar veel verder kom ik niet. Mijn stapel met plannen parkeer ik al twee weken. De flow waarop ik een tijd liep is even weg.

So be it, nu dan even niet. Ik probeer lief en mild te zijn voor mezelf, toe te staan dat ik een terugslag heb, en als ik eerlijk ben vind ik het helemaal niet gek. Mijn leven was een aaneengesloten reeks van lastige gebeurtenissen. Net opgekrabbeld van een burnout, scheiden en verhuizen. Echt, dat is nogal wat.

Mijn scheiding is nog niet afgerond, dat gaat denk ik nog een tijdje duren. De financiële afwikkeling is afschuwelijk. De emoties zijn soms te erg om te verwoorden. Wat een berg ellende voor een boel personen brengt het met zich mee. Ik heb nog nooit zoveel intens verdriet gevoeld als de afgelopen driekwart jaar. Scheiden moet je alleen doen als je hard geknokt hebt en er uiteindelijk geen andere weg meer te gaan is. Ik kan mijzelf hiermee recht aankijken in de spiegel.

Solliciteren zou ik eind 2011 oppakken, maar verder dan oriënteren op de arbeidsmarkt kom ik niet. Bovendien is het aanbod van parttime banen schrikbarend. Gelukkig ben ik gestart met mijn eigen bedrijfje, dat geeft me veel positieve energie. In september begin ik met de Opleiding Mindfulness Trainer, joepie wat heb ik daar zin in.

Ik zit teveel thuis, het wordt tijd om uit te breken, alleen laat dit zich niet forceren. Een burnout is een eenzaam proces, geen baan hebben ook en de regeling co-ouderschap al helemaal. Mijn god wat een leegte als mijn kinderen een week bij hun vader zijn. Ook mijn vriendenkring is drastisch uitgedund, dit doet pijn.

Herstel is twee stappen vooruit en eentje terug. Soms ben ik somber, maar steeds vaker ben ik gelukkig. Tevreden met mijzelf, met wie ik ben en wat ik kan. Mijn veerkracht is eigenlijk groot, incasseren kan ik als de beste en opkrabbelen uit de put idem dito. De kwaliteit van mijn leven heb ik in kaart en gek genoeg hoef ik hier niet naar te streven, want het is er al. Mijn geluk zit in de dag, alleen soms niet. En mijn flow? Die is even zoek en dat is zoals het is…