-
Doei mam!
‘Doei mam!’ Baf. Het dichtslaan van de voordeur gaf me een nieuw gevoel. Ineens was ik heel bewust trots op mijn grote kind, mijn sterke lieve puberzoon. Mega trots op tot wie hij is uitgegroeid. Alle hobbels die er waren heeft hij genomen. Baf. ‘Hoi mam!’ riep mijn dochter bij de Appie kassa. Blij dat ze twee flessen cola kocht in plaats van drank, zwaaide ik driftig met mijn hand. Jeetje, dacht ik. Ze eet en slaapt natuurlijk bij haar vriendje, en morgen misschien wel weer. En zondag gaat ze weer naar haar vader, zoals altijd, een hele week. En na de zomer misschien wel op kamers! Wat gebeurt hier?…
-
ZZP :-)
als je mij eventjes duwt en het windje zit mee dan word ik 100% ZZP mijn paadje rolt zich uit ik loop zacht en kijk ernaar zeg, vind alleen ik dit raar? een pad vol vertrouwen van lieve mensen om mij heen en twijfel, dat heeft er maar een dus, zeg gekke dame neem ‘onzeker’ met je mee dan wordt je zeker 100% ZZP
-
Flow & druk zijn
De flow heeft zich meester gemaakt van mij. Een positieve energiestroom vloeit en duwt mij voort. Ik ben druk met afstudeeractiviteiten in redelijk rap tempo. Plannen kan ik best goed, maar wel vaak op het laatste moment. Het kost wat nachtrust, maar ik bruis. Alles wat met mindfulness te maken heeft lijkt mij te dragen en vooruit te bewegen. Op weg over een pad, waarvan ik nog niet precies weet waar die uit gaat komen. Heerlijk toch? Voorlopig richt ik mij op het mindfulnesstrainerschap en dat is meer dan voldoende. Over twee weken ga ik aan de slag, dan start mijn eerste mindfulnesstraining. Joepie en hij zit vol! Ik heb…
-
Bijzonder hardlopen
Daar is ie weer, het klimoptakje dat tussen de afvalcontainers uit piept. Telkens als ik mijn voet tegen één van de containers zet komt hij tevoorschijn. Net of hij zegt: “Hallo, ga je weer rennen?” Terwijl ik mijn beenspieren oprek en de fitheid van mijn spieren inschat voel ik een glimlach opkomen. Ja, daar ben ik weer, denk ik. Vanavond viel het takje mij extra op. Ik denk door het rode licht van mijn hardlooplampje op mijn bovenarm. De container is mijn plek van concentratie, wel een beetje jammer dat het er soms ruikt. Wat ben ik toch honkvast, telkens op dezelfde plek dezelfde oefeningen doen na (bijna op de…
-
Vermoeidheid
De vermoeidheid sloeg genadeloos toe, nadat ik de deur van mijn oude huis voorgoed dichttrok. Moe, moe, moe, echt te moe om iets groots te ondernemen. De dagelijkse dingen lukken, maar veel verder kom ik niet. Mijn stapel met plannen parkeer ik al twee weken. De flow waarop ik een tijd liep is even weg. So be it, nu dan even niet. Ik probeer lief en mild te zijn voor mezelf, toe te staan dat ik een terugslag heb, en als ik eerlijk ben vind ik het helemaal niet gek. Mijn leven was een aaneengesloten reeks van lastige gebeurtenissen. Net opgekrabbeld van een burnout, scheiden en verhuizen. Echt, dat is…