Doei mam!

‘Doei mam!’ Baf. Het dichtslaan van de voordeur gaf me een nieuw gevoel. Ineens was ik heel bewust trots op mijn grote kind, mijn sterke lieve puberzoon. Mega trots op tot wie hij is uitgegroeid. Alle hobbels die er waren heeft hij genomen. Baf.

‘Hoi mam!’ riep mijn dochter bij de Appie kassa. Blij dat ze twee flessen cola kocht in plaats van drank, zwaaide ik driftig met mijn hand. Jeetje, dacht ik. Ze eet en slaapt natuurlijk bij haar vriendje, en morgen misschien wel weer. En zondag gaat ze weer naar haar vader, zoals altijd, een hele week. En na de zomer misschien wel op kamers! Wat gebeurt hier? Er beweegt zo’n boel om mij heen. En wat merk ik hier veel van… in mijn buik… en voorzichtige waterlanders prikken achter mijn ogen.

‘Dag lieverd.’ Baf. Nog iemand die veel in mij doet bewegen. Buiten bij de Appie zei ik: ‘Dag schat, ik bel je vanavond.’ Daar gaat hij weer, naar zijn eigen huis, naar zijn kinderen die er dit weekend zijn. Ik keek nog een paar keer om, heel bewust, om te voelen. Ik fietste een beetje onwennig naar huis.

Na het ‘doei mam!’ bleef ik alleen achter met mijn gedachten. Blije gedachten, over dat het zo goed met mijn kinderen gaat, vrolijke gedachten over de leuke dingen die ze doen. Maar ook analytische gedachten over wat er beweegt in mijn leven op dit moment. Ja, en zelf ben ik nu een emo giechelkont met opvliegers. Baf.
Een geluk dat dit allemaal parallel loopt, zodat je mee kan bewegen met de beweging die er is. Absoluut nodig. Het helpt om er in het nu bij te blijven, zodat je kunt merken en voelen hoe het is. Zo beweeg ik makkelijker vooruit, niet alleen, maar juist samen met de mensen die steeds weer komen en gaan in mijn leven.

De sombere gedachten laten de tranen stromen, warme waterlanders over mijn wangen. Is dit wat komen gaat? Ben ik straks alleen? Woon ik dan in een appartementje en komen al mijn schatten alleen maar langs? Het lijkt erop, en ik beweeg er naartoe. Ik merk dat ik het kan, goed voor mijzelf zorgen. En ook tevreden en gelukkig zijn met de fijne momenten. Niets is vast, alles is in beweging. Mijn nieuwe gevoel beweegt me de goede kant op. Soms een beetje spartelend tegen de stroom in, maar steeds vaker met compassie met de stroom mee.
Zo ontstaan heel tevreden gedachten. En zo ontstaat superpower. Middenin de stevige bewegingen die er zijn. Een power die ik nu herken bij anderen. En ik voel het ook, in mijn buik en achter mijn glimlach… Hé, wie weet waar de beweging uitkomt?

‘Doei lieverd! Veel plezier vanavond!’ Baf. Zo, lekker de bank en de tv voor mij alleen.