Hoge toppen

Nu weet ik het zeker. Je hebt diepe dalen nodig om hoge toppen te mogen ervaren. De euforie moet je beleven, voelen in je lijf. Heerlijke tinteling, hartslag op hol, een paar glinsterende oogjes en een vette glimlach.

Het is niet altijd eerlijk, je zit er nooit op te wachten, maar het leven lijkt soms één grote leerschool. Zo voelt het in elk geval voor mij. Een dosis ellende maakt dat ik het leven lief heb. De dierbaren om mij heen koester ik, wil ik niet kwijt.

Mijn stresslevel heeft zich al zo vaak moeten aanpassen. Telkens weer lijkt er iets te gebeuren waardoor mijn adrenalineniveau stijgt. Het zal wel ergens goed voor zijn, dat merk ik ongetwijfeld over een poosje.

Een diep dal had ik de afgelopen paar dagen. Ik was enorm gespannen, huilde veel en was heel somber. Mijn dochter kwam in het ziekenhuis na een ongelukje met gym op school. Een scala aan onderzoeken volgde, ze is geopereerd en heeft nu 50% kans op volledig herstel.

Maar ik sleep me er doorheen, houd mijn kop boven water, zit niet bij de pakken neer en kom er weer uit. En snel ook, daar ben ik trots op. Heerlijk nu mijn down-sluier is gestegen en er weer ruimte is voor genieten en rust. Het effect is direct merkbaar in mijn hoofd en in mijn lijf.

Wat ik merk is dat mijn veerkracht terug is. Lastige dagen maken snel plaats voor goede dagen. Ik kan concluderen dat ik deze klap ook te boven kom, sterker nog het lijkt al zo te zijn. En… met deze insteek help ik mijn dochter ook 🙂