Jarig zijn

Vandaag ben ik tweeënveertig jaar geworden, hoe leuk is dat! Klinkt oud en op weg naar vijftig, maar het voelt precies hetzelfde als gisteren. Ik voel me kalm onder mijn leeftijd. Komt de rust dan toch met de jaren? Dank ik mijn wijsheid aan mijn levenservaring of gewoon aan mezelf?

Ik kies voor het laatste, want hoe ik in het leven sta is een keuze. Mijn kracht haal ik uit mezelf, gevoed door de positieve dingen uit mijn omgeving. Mijn hele traject van vallen en opstaan, een stap vooruit en een stapje terug was blijkbaar nodig. Mijn continue streven en onrust brachten me tot een eindpunt, liet me opnieuw opstarten en uiteindelijk op een andere manier verder gaan.

Wat ben ik hier blij om, dit had ik niet willen missen. Zo cliché en niet voor niets cliché en dus mijn waarheid als een koe. Je wordt, mits je het goed doet, sterker van de harde lessen van het leven. De diepe dalen brengen echt hoge toppen. Lastig hieraan is dat je dit vaak pas achteraf beseft en je dus een goede manier moet vinden om met tegenslag om te gaan.

Dit lukt me en daar ben ik trots op. Als ik om me heen kijk, dan zie ik dat dit absoluut niet vanzelfsprekend is. Blijven hangen in de verdriet, ellende of pijn is ook heel veilig. De stap nemen naar verandering en confrontatie met jezelf is lastig, maar levert zoveel op. Tuurlijk voel ik me soms rot, tuurlijk heb ik last van off days, jazeker voel ik me soms gespannen. Maar ik klim er weer uit en voel me daarna weer sterk. Dit geeft me kracht  en vertrouwen in mezelf en dat is zo belangrijk.

Mijn nieuwe motto “de bloemetjes buiten zetten” past goed bij me. Bloemetjes zijn terug te vinden in mijn huis, maar ik zet ze nu ook virtueel neer in mijn omgeving. Een mooie bloem voor:

margrietMaarten, waar ik iedere dag meer van houd en die mij een top verjaarsfestiviteitenweek bezorgd heeft. Sofie, die zomaar ineens weer bijna goed kan zien. Mijn vriendinnen die er telkens toch weer voor me zijn. Mijn ouders die altijd voor me klaar staan.
Twan, die niet veel zegt maar soms iets ongelooflijk liefs. Mijn zus, die me kritisch prikkelt en er altijd voor me is. M’n broer die vrij neemt en een eind rijdt voor mijn verjaardag. Mijn ex, die probeert om ons contact goed te houden.

Dit lijkt bijna een afscheid maar dat is het niet, het is juist een begin. Bovendien was het hard nodig om bewust aandacht te schenken aan de mensen in mijn omgeving die belangrijk voor me zijn. Deze week en vooral vandaag was heerlijk, ik kon gewoon doen wat ik moest doen: jarig zijn 🙂

2 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *