Retraiteweek
Ik zie er als een berg tegenop, ben bang voor het onbekende en ik hoop dat ik het aankan, dat ik sterk genoeg ben. Ik vind het zo ontzettend spannend om vrijdag een week de stilte in te gaan. Zelfvertrouwen is niet mijn sterkste kant. Ook ben ik bang voor een eenzaam gevoel en dat te midden van dertig anderen.
Tegelijkertijd ben ik blij, trots en zie ik het als een uitdaging, een kans om volop aandacht te hebben voor alles wat er in mijn hoofd en lichaam leeft. In stilte mediteren, zeven dagen lang, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Gewoon zijn, aandachtig in het nu. Luisteren naar dharma talks en wat eten, wandelen en slapen tussendoor. Het zal ongetwijfeld een mooie, bijzondere ervaring worden. Onvergetelijk in elk geval, op wat voor manier dat ook mag zijn.
Een week aaneengesloten een mindfulness/ vispassana retraite bijwonen was een van de aanname eisen voor de opleiding tot mindfulnesstrainer. In september start ik hiermee, dus het is voor een erg goed doel. En hoe kan ik straks een ander iets leren, als ik zelf niet weet hoe ik met mijn gevoelens kan omgaan.
Helemaal mindful ga ik het niet tegemoet, maar ik denk dat ik het best mindful kan beleven. Ik ga ervoor, want mindfulness is mijn passie. Maar uh, wish me luck…
Meer informatie over de retraite: http://www.tegendestroomin.com/2010/10/kar-2012/
Eén reactie
Anonymous
I wish you luck! Je kan het. En het is echt goed om te doen voor je denk ik. We gaan je missen en zijn er in gedachte bij. Onthoud dat voor een eenzaam moment. Love, zussie