Zonder mij

zonder mij
waar zijn ze nou?
het is zo stil
en voelt hol

ik hoor een deur
zijn ze daar?
in een reflex
lift ik mijn hoofd

nee ze zijn weg
twee weken lang
mijn gewoonte
bedriegt me

stilte is lekker
daar houd ik van
in kalmte en rust
tijd met mezelf

maar het meest als
mijn lieve kroost
zich aanwezig in
mijn buurt beweegt

zonder dat voelt
het echt lastig
en kruip ik graag
onder de dekens

twee weken lang
mijzelf verschuilen
dat gaat echt niet
is onbegonnen werk

ik hef mijn hoofd
en voel mijn kracht
ik kan het best
ook zonder hen

via mijn tranen
zeg ik kop op
over twee weken
zijn ze er al weer

zonder mij
waar zijn ze nou
het is zo stil, maar
ik weet dat ’t went