De zomer door

De afgelopen weken heb ik weinig geschreven, gewoon omdat het niet ging. Mijn schrijfflow was weg en mijn dagelijks leven ontregeld wegens de zomervakantie. Ik moest behoorlijk wennen aan het gewissel: met mijn kinderen, zonder mijn kinderen, met Daan, zonder Daan, met Daan en zijn kinderen en dan ineens weer helemaal alleen zijn. Dit vergt aanpassing aan de situatie, een telkens nieuwe. Absoluut niet saai, maar best wel vermoeiend. De zomer was heerlijk, maar ik voelde me niet helemaal top.

De zomer door…

  • De twee weken zonder mijn kinderen ben ik goed doorgekomen. Daar ben ik trots op, want ik zag er als een berg tegenop.
  • Afscheid nemen vind ik belangrijk, het geeft mij ruimte om verder te gaan, zonder achterom te hoeven kijken. Ik heb afscheid genomen van: het huis van mijn ouders in Friesland (ben er zelfs binnen geweest), mijn ex, het huis waar ik woonde met mijn gezin en de basisschool van mijn kinderen. Acht jaar lang liep ik als ouder rond op de basisschool. Ik merkte dat ik de gezelligheid miste van het schoolplein, de activiteiten waar ik aan deelnam, de gesprekjes met andere ouders en zelfs de korte fietstochtjes erheen.
  • Solliciteren is lastig, zeker in de zomer. Ik zag weinig leuke banen en heb veel afwijzingen ontvangen. Dat vergt slikken en weer doorgaan, maar is absoluut niet leuk dus. Zeker niet als je goed opgeleid bent en staat te trappelen om aan het werk te gaan.
  • Broerlief heeft mijn website aangepast en er komen nog meer aanpassingen aan. Wat een schat is het toch. Ik ben benieuwd wat MV-mindfulness uiteindelijk gaat worden, zie mv-mindfulness.nl.
  • Ik ben bezig met het opbouwen van een netwerk op het gebied van mindfulness via Facebook, Twitter en LinkedIn. Hier heb ik lol in en het lijkt me heel verstandig met het oog op de toekomst.
  • Mijn schrijfstijl trekt sommigen aan, want ik ben gevraagd om een stukje te schrijven, welke zeer waarschijnlijk online gepubliceerd gaan worden. Erg leuk!
  • Na een stop van vier maanden ben ik weer begonnen met yoga. Ik kan toch niet zonder en ga nu mijn zesde jaar in. De combinatie met hardlopen bevalt mij erg goed. Bovendien is het gezellig met de meiden.
  • Mijn dochter is verliefd, heeft een vriendje en draagt lippenstift. Ze is lief.
  • Mijn zoon wordt een lange lummel en heeft al mijn schoenmaat. Hij is lief.
  • Ik ben twee kilo aangekomen en pas niet meer in mijn klusbroek van vorig jaar. Dit komt vast door het hardlopen wat ik jaren twee tot drie keer per week doe!
  • Rest mij nog te vertellen dat ik mijn telefoonnummer heb achtergelaten bij de manager van veterinnnen A van de hockeyclub. Ik mag een keer invallen. Wie weet hebben ze uiteindelijk een plekje voor mij en ga ik weer heerlijk competitie spelen op de zondag.
  • Mijn relatie met Daan is top. Ik hou van hem, hij is lief.

Deze zomer was ik wat stapjes terug aan het zetten. Gelukkig merkte ik het op, trok ik aan de rem loop ik nu weer naar voren. Het enige waar ik nog iets mee moet is dat vreselijke, terugkerende eenzame gevoel. Ik weet dat dit inherent aan een lat-relatie, geen baan hebben, scheiden, co ouderschap en burn-out. Wordt vervolgd, want mijn schrijfflow borrelt weer op. Joepie!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *