Focus

Obstakels is het enige wat je ziet, als je je laat afleiden van je doel – Henry Ford.

“Tingeling, tingeling, tingeling!” Het vertrouwde geluid van de schoolbel van de basisschool achter mijn huis hoor ik weer. Het is zo’n ouderwetse bel, die klinkt door het heen en weer bewegen van je hand. Terwijl ik nog in mijn bed lig, realiseer ik mij dat het geregelde schoolleven weer begonnen is na een lange zomervakantie. Een beetje van de wereld door een gebrekkige nachtrust klim ik uit mijn bed.

Een nieuw schooljaar was voor mij altijd een nieuwe start. Een mogelijkheid om de dingen anders te doen dan het jaar ervoor. Vol energie en frisse moed beginnen aan de regelmaat. En regelmaat, daar doe ik het goed op.

Deze zomer was anders. Alles op zijn gat en ontregeld en daar heb ik last van. Het weer was vaak slecht, mijn kinderen zag ik twee weken niet, mijn tijd met Daan verschoof van intensief naar amper, een lange vakantie zat er niet in. Zo had ik ineens weer twee hangende pubers van twaalf en veertien op de bank, de hele dag. En ondertussen probeerde ik mijn eigen activiteiten op te pakken. Dat was best lastig, want vooral het schrijven ging gewoon niet. Het liefst doe ik dit alleen, in alle rust achter mijn computer met een glaasje wijn erbij.

Ik was behoorlijk gespannen, maar merkte het op. Alleen de ruimte om er iets mee te doen nam ik niet. De valkuil van de automatische piloot ben in ingestapt. Gewoon, omdat het lekker vertrouwd voelde.

Vorig weekend klonk de schoolbel niet. Ik besloot in bed te blijven liggen. Ik wilde mijn bed niet meer uit. Simpelweg omdat ik geen reden zag om eruit te komen. De grote grijze massa van de toekomst en het energiegebrek van het heden braken mij op. Enorme huilbuien domineerden mijn avond en ik werd wakker met tranen. Zo depri was ik in tijden niet geweest.

Daan, de kanjer, trok me mijn bed uit met de boodschap: “Ga maar eens goed nadenken wat jij nodig hebt om hieruit te komen.” Dat wist al lang, ik wil mindfulnesstrainer worden, nu op dit moment en niet pas begin 2013. Ik wil de deur uit, onder de mensen zijn, doen waar mijn hart ligt, doen wat mij enthousiast maakt en waar ik al een jaar geleden voor aangenomen ben.

Het was een lastig weekend, maar heel erg nuttig. Knopen zijn er om door te hakken. Hobbels om te overwinnen. Focus is nodig om vooruit te kunnen. Ik start zaterdag al met post hbo Opleiding Mindfulnesstrainer bij de Hogeschool Utrecht. Wat heb ik daar ongelooflijk veel zin in! Het voelt goed, van uitstel werd ik gewoon niet blij. De opleiding is voor mij een mooie gelegenheid voor een nieuwe start en een afsluiting van een lastige, maar leerzame thuisperiode.