Puzzelstukje

Mijn puzzel wordt steeds completer, zo voelt het. Vandaag kwam er ineens heel onverwacht een puzzelstukje bij. En hij past, echt helemaal precies!

De beslissing om toch in september te starten met mijn studie is goed geweest. Mijn droom om mindfulnesstrainer te worden stond al ruim een jaar vast, alleen ik bleef hem uitstellen met alle redenen van dien. Mijn gevoel vergeten in mijn afweging past eigenlijk niet bij me, maar ik heb het wel gedaan. Nu merk ik hoe belangrijk een drijfveer is, het geeft je bestaansrecht en is een houvast, zeker in lastige tijden.

Met plezier stap ik iedere zaterdagochtend in mijn oranje Twingootje om naar Utrecht te rijden. Best spannend vind ik, dat stuk rijden, maar zo heerlijk om met mindfulness bezig te zijn. Ik heb weer een doel, een reden om de deur uit te gaan, een beroepsperspectief waar ik heel blij van word. Sinds mijn besluit zit ik zo lekker in mijn vel dat het mijzelf ontroert.

Mijn talenten lijken op zijn plek te vallen, ik sta met beide benen op de grond en heb heel bewust pittige keuzes gemaakt. Het kaartenhuis was ingestort, maar ik bouwde hem langzaam met losse puzzelstukjes op. Een heleboel stukjes vallen ineens op de goede plek. Dat voelt zo heerlijk, zo verdiend en het is ook vast niet zomaar. Mijn toverwoorden ‘focus’ en ‘geduld’ hebben mij geholpen. Misschien zit er wel een engeltje op mijn schouder. Zo’n prachtig mooi gevleugeld wezentje dat mij beschermt en nu en dan een beetje bijstuurt. Ik ben niet meer bang voor de toekomst en kijk steeds minder naar het verleden. Mijn tijd is nu, eindelijk, na tweeëneenhalf jaar.

Stress was het studiethema van mijn opleiding deze week. De advocaten ellende waar ik nog middenin zit wordt vast het studieobject, dacht ik. Ik zal me moeten richten op het lichamelijke en mentale effect van de processtukken in mijn mailbox. Kijken waar de boosheid m.b.t. mijn scheiding zich vastzet in mijn lichaam, maar ook of ik geneigd ben het weg te duwen en de problemen die er zijn niet onder ogen wil zien.

Niets van dat alles! Vanavond had ik plotseling een overdosis positieve stress. Ik was me ineens zo bewust van het feit dat stress niet per definitie ingeleid hoeft te worden door een negatieve ervaring. Eén telefoontje veroorzaakte een boel bij mij. Ik was blij, in de war, ontroerd, emotioneel, verbaasd. Mijn hartslag ging op hol en ik liet me leiden door mijn gevoelens en gedachten…

Ik heb een baan!!