Van kikker naar zelfcompassie
Vanuit het niets dook dit plaatje op. Een kikker, dobberend op een lelieblad, groen, gezellig en ontspannen.
Ik houd van googelen op onderwerp en klik dan graag op afbeeldingen. Tekst illustreer ik het liefst met een plaatje. Het zet de boodschap die ik wil overbrengen kracht bij. Ook ben ik erg visueel ingesteld, maar met mij vele anderen merkte ik vandaag. Internet is heel geschikt voor het overdragen van informatie. Alleen, er moet een plaatje bij. Mijn eigen post op Facebook zette mij aan het denken. Dit kwam door de positieve reacties die ik kreeg op de combinatie van dit plaatje met de tekst: ‘Meditatie is de kunst van het niets doen, of de kunst van het niet doen. Even niet jezelf veroordelen of verbeteren.’
De kikker illustreert denk ik een veel voorkomende wens: tijd hebben om niets te doen. Gewoon lekker lummelen, mijmeren, slapen, wegdromen, turen of een beetje suffen. Maar niets doen is eng! En zeker in je eentje. Het is vreemd, onbekend en voor de meeste mensen ver weg. Ja, vaak ook voor mij.
Mijn dagen zijn vol en niet lang genoeg. Ik kom telkens tijd te kort, zo lijkt het. Voortdurend maak ik keuzes, ook al heb ik hier geen zin in. En aan die keuzes komt geen einde. Het voelt alsof ik ronddool in mijn eigen doolhof. Zoekend naar de weg, beslissingen nemen over links of rechts en, heel belangrijk, de uitgang niet kunnen vinden.
Meedoen met de rest, als ik eerlijk ben, dat doe ik niet voor mijzelf. Ik weet dat het goed voor me is om te ontspannen, mijn geest tot rust te brengen en om al mijn spieren te ontspannen. Lekker in staat van rust zijn, traag en niets moeten. Het lijkt een ver weg verlangen, terwijl het zo dichtbij is.
Ieder moment is een gelegenheid om dingen anders te doen dan je doet. Maar zelfs als je dit bewustzijn hebt, blijft er nog een keuzemoment: doe ik het of doe ik het niet. Voor mij speelt zelfcompassie of het gevoel van ‘niet goed genoeg zijn’ een rol. Dat terugkerende en bekritiserende stemmetje in mijn hoofd roept, en ik besef me: ‘Ha, daar hebben we hem weer!’
Verbeteren en veroordelen, de hele dag door. Best vreemd dat wij mensen dat doen. Een goed gevoel over jezelf ontstaat dan door het voldoen aan een bepaald beeld of een standaard, vaak bepaald van buitenaf. Een hoge mate van zelfcompassie staat los van zulke oordelen, zo weet ik.
Ik houd van mezelf, maar niet altijd voldoende. Het is voor mij eenvoudiger om een ander iets te gunnen dan mijzelf. Een mooi leerpuntje, want het lijkt me heerlijk om ongestoord en zonder schuldgevoel niets te doen. Met het beeld van de dobberende kikker in mijn hoofd stap ik nu mijn bed in. Gewoon, omdat ik van mezelf houd en heel erg moe ben…
Geplaatst 9 november 2012 op KoensQuest.com, een platform voor bewustwording en zelfkennis.