Vertrouwen
Mijn vertrouwen is terug en dat is heerlijk. Alles ervaar ik, fijn of niet fijn, maar ik voel me absoluut mens met veel momenten van genot. Sinds ik gevorderd ben met mijn mindfulnesstrainer opleiding lijkt het of er nog maar weinig aan mij voorbij gaat.
Ik leef, ervaar en heb een grotere gevoeligheid ontwikkeld bij het onderscheiden van wat er van moment tot moment in mijn hoofd en lichaam gebeurt. En daar voel ik me goed bij.
Knokken, mokken, balen, stressen, genieten, haasten, huilen, lachen, boosheid, verdriet, glunderen, rennen, zwijgen, kletsen, pijn, teleurstelling, frustratie, hulpeloosheid, kwetsbaarheid, euforie, flow, irritatie, enthousiasme, onzeker, standvastig, opwinding of teneergeslagen. En dan heb ik er een heleboel nog niet genoemd. Ervaren is oneindig en soms mooi, soms moeilijk.
De afgelopen twee weken waren lastig voor mij, want het ging niet zo goed met mijn dochter. Veel getob, verdriet, onzekerheid en spanning bracht dit met zich mee. Mijn grote lieve kleine meid moet het goed gaan, dat wil je als moeder. Door erbij te blijven heb ik het een plek gegeven, zowel in mijn lichaam als in mijn hoofd. Mijn lichaam voelt nu overbelast, maar dat vind ik niet zo vreemd. Een knoop in mijn nek en de verschoven werveltjes in mijn rug waarschuwen mij dat het genoeg is. Mijn geest is op orde, maar wel wat emotioneel overbelast. Door dit te benoemen voor mijzelf ervaar ik rust temidden van onrust. En daar ben ik best een beetje trots op.
Vertrouwen, een woord vol moed, want ik weet: alles komt een keer goed.