Mindful ziek

Mindful ziek zijn? Het bestaat! Na een beroerde dag vol weerstand en ontkenning heb ik me eraan overgegeven: vandaag ben ik ziek en niet een beetje of misschien. Gedachten schoten vanmorgen nog door mijn hoofd: ik wil naar mijn een na laatste studiedag, die mag ik niet missen, want na de zomer begint mijn afstudeerfase. En: is het eindelijk lekker weer, lig ik hier saai in mijn bedje. Maar ook: ik was toch nooit ziek en nu wel soms, hoe kan dat?

Direct bij het opstaan merkte ik op hoe slap mijn benen waren en hoe mijn armen langs mijn lichaam leken te bungelen toen ik naar het toilet ging. De beslissing om thuis te blijven had ik snel genomen. Eenmaal weer in mijn bedje kwamen de gedachten. Gek genoeg merkte ik dat mijn hoofd vol weerstand was, terwijl mijn lichaam schreeuwde om rust en slaap. Dit stoorde mij, want ik was op zoek naar helderheid. Mijn besluit om niet naar de studiedag microteaching te gaan was genomen. Waarom dan ineens al die verwarring in mijn hoofd?

Het leek alsof ik het mijzelf niet gunde om ziek te zijn. Ik ben een bikkel, kan veel aan, zit niet zomaar bij de pakken neer en geef pas op als iets echt niet meer gaat. Dit besef bracht mij ineens weer terug vanuit mijn gedachten naar de realiteit, in het hier en nu. Ik voelde ineens heel goed hoe ziek ik was. Mijn lichaam gaf een duidelijke grens aan. De enige oplossing hiervoor was mijzelf in de uit-stand zetten. De milde toestemming volgde en ik moest bekennen: het is zoals het is.

En nu lig ik hier zo in mijn heerlijke bedje. De warme zon prikt door mijn rolgordijnen en ik voel me beroerd, maar tevreden: ik ben lekker ziek vandaag. Mindful ziek, want ik ben er met mijn volledige bewustzijn bij en uiteindelijk ook zonder oordeel of weerstand. En misschien ben ik morgen nog niet beter. Een mooi klein inzicht zo’n dagje. Eigenlijk was vandaag toch een soort van studiedag.