2014
-
Hallo onzekerheid
Was het de film die ik zag? Of wist ik het eigenlijk zelf wel? Het is kerstmis, een tijd van drukte, liefde, koude, warmte, gezelligheid en besef. Tegen het einde van het jaar ben ik me, meer dan anders, bewust van waar ik sta. Het lijkt een onwrikbaar bewustzijn van wat het afgelopen jaar me bracht, hoe het nu is en wat er waarschijnlijk gaat komen. Lekker niet mindful, maar ik heb het nodig. Het voelt misschien wel als mijn positie bepalen, mezelf een plekje geven in de gekke wereld. En misschien ook wel, mijzelf zekerheden voorspiegelen, temidden van onzekerheid. Een prachtige film liet mij smelten, waardoor mijn emoties vloeiden. Ik liet het gaan, het was best…
-
Zacht afscheid
‘Afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is, dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering.’ Afscheid nemen en loslaten. Iets wat bij het leven hoort. Maar soms is het een beetje meer dan gemiddeld een factor in je leven, zoals bij mij. Afscheid nemen is iets achter je laten, misschien wel iets heel fijns. Ook kan het iets zijn wat je liever niet achter je wilt laten, maar dit toch moet. Dit maakt afscheid tot iets lastigs, iets verdrietigs. Maar als je er bewust mee omgaat, dan verlicht dat de pijn wat. En opent het een deurtje. Morgen neem ik afscheid bij het Kinder- en Jeugdtraumacentrum. Dat…
-
Nieuwsgierig
Mijn weg is al een poosje leren, ervaren en leren. In een best snel tempo ben ik zoveel nieuws te weten gekomen. Over mijzelf, dierbaren, anderen, de wereld. Maar ook over feiten en regels, die hier tussendoor hun weg banen. Waar ik volop van geniet is mijn kennis van het functioneren van de menselijke geest. Noodgedwongen door mijn situatie van de afgelopen jaren, ben ik verder gekomen. Een stap verder op mijn weg. Waar zal die uitkomen? Ik ben vreselijk nieuwsgierig. Alles wat erop je afkomt, geeft je een keuze. Iets wat je niet altijd ziet of ervaart, maar toch is het er. Je kunt besluiten om je ervaringen te gebruiken als onderzoek,…
-
Het niet
soms wil je hard rennen voor dingen die zo zijn en dan soms nog sneller op de vlucht voor pijn eigenlijk weet je best het helpt gewoon niet ook in snelheid, word je gevolgd door verdriet en soms in rustig zitten het er gewoon laten zijn kun je het even pakken die akelig pijnlijke pijn de tranen willen dan hun weg naar het niet dat pad vol vertraging lijkt op eeuwig verdriet maar uit die stille tranen ontstaat een mooie vonk heel subtiel verschijnt het zonder opzichtig gepronk de vonk verlicht de weg met alle dingen die zo zijn stuk voor stuk aan de kant waar de pijn, pijn mag zijn
-
Toekomstgedachten
Soms is het net of je er bent, in de toekomst. Niet in gedachten, maar gewoon echt. De toekomst kan je volledig in beslag nemen, en dan vooral de negatieve versie ervan. Zo mis je zomaar een groot deel van je dag. D’as toch niet de bedoeling van de dag? Mijmeren over een fijne vakantie, plannen maken voor een nieuwe sport, je verheugen op een mooi feest, uitkijken naar een opleiding, een heerlijk huis in de toekomst of gewoon een gezellig samenzijn met dierbaren? Allemaal mooie vooruitzichten waar je gedachten bij kunnen zijn. Eraan denken geeft je alleen al een goed gevoel. Misschien klopt je hart dan wat sneller, verschijnt je glimlach, ga je…
-
Hoe iets lijkt
Het was volmaakt, mijn vakantie. En volmaakt betekent voor mij dat iets helemaal goed is zoals het is. En dat was het. Heel tevreden stapte ik in de auto, op weg naar Bretagne, met alleen maar dierbaren om mij heen. Geen verlangens of wensen dat iets anders zou moeten zijn dan het was. Geen hardnekkig terugkerende gedachten over iets wat me niet beviel. Mijn hoofd was kalm in de vakantie, heel fijn. En mijn perfectionisme stond op een veel lager pitje. Deze gaat ook altijd op vakantie, zodra ik in standje ‘uit’ sta. Mooi hoe dat werkt eigenlijk. Als ik mij rustig en tevreden voel, ben ik minder bezig met iets goed willen…
-
Vakantie
De vooravond van mijn vakantie is heel leerzaam voor me. De spanning stijgt, het aantal taken neemt toe (ik loop vaak achter op schema als ik wegga) en nu schrijf ik, terwijl ik iets anders plande te doen. Het hardlopen schuif ik naar morgenochtend. Dus moet ik zo wel bijtijds naar bed. En de afwas? Ook maar morgen. Ik ben al moe als ik dit schrijf, maar toch ga ik schrijven. Ik vind het zo heerlijk om te doen. Keuzes maken, het leven is er vol van. Gelukkig volg ik tegenwoordig zo mijn gevoel, dat de keuzes die ik maak in elk geval goed voelen. Dat is dan wel weer fijn. Ik vind…
-
In het nu
Het nu is vaak fijn, echt. Dan geniet ik van wat de zintuigen waarnemen. Mijn ogen hebben het druk met kijken en mijn neus ruikt wat af. Het moment tovert mij soms in een super stemming. Dan doe ik heimelijk een rondedansje en denk ik, wat heerlijk is dit! De geur van koffiebonen, het gevoos van de kat, mijn dollende kinderen of het aanlokkelijke ligbedje op mijn balkon. Mijn gedachten laten me geregeld dagdromen, maar zorgen niet voor die fijne genietmomentjes. Die ervaar ik alleen in het nu. Het moment laat zich ook verkennen. Elke moment is nieuw, pril en je weet nooit wat er gaat komen. Een ervaring dient zich aan, blijft even of soms langer en gaat…
-
Zen buikje
Twee handen leg ik op mijn buik, als ik op mijn kussen zit. De duimen raken elkaar vlak onder de navel en mijn andere vingers liggen in de vorm van een kommetje eromheen en ondersteunen elkaar losjes. Tijdens de meditatie ben ik opmerkzaam van wat er gebeurt in mijn buik. Ik voel hem opbollen bij de inademing en merk hoe hij weer invalt bij de uitademing. Ook borrelt of steekt het daar wel eens, maar dat is oké. Het is vertrouwd om zo te zitten voor me, ik doe het dagelijks. Soms kort, soms lang en soms heel lang. Ik heb een zen buikje en ben er vriendjes mee geworden. Voor het eerst van…
-
Dansen bij maanlicht
Yoda heeft een vriendinnetje zo’n lief klein koninginnetje samen keuvelen ze bovenop mijn dak de maan laat hun blikken zien blij en uitdagend naar elkaar vriendelijk nemen ze ruimte en zitten fijn op hun gemak samen rennen ze bovenop mijn dak het is dansen bij maanlicht vol prilheid en puur zwarte voetstapjes in stilte gevolgd door zachte witte samen dartelen ze bovenop mijn dak